مدح و مرثیۀ امام جواد علیه‌السلام
به نام تو بهـشـتی می‌کـنم حال جهـنّم را خدا را شکر که آموختم من اسم اعظم را بدون جلوه‌ات در کودکی، باور نمی‌کردند تـکـلـم‌های در گـهـوارهٔ فرزند مـریم را نٙوٙد ساله برای طفل نُه ساله تواضع کرد تو خٙم کردی برای دست بوسی قامت خٙم را یکی از قاتلانت علم تو در خردسالی بود که رسوا کردی آخر با سؤالی ابن اکثم را حسن ازحیث همسر با تو همدرد است اما او چو زینب خواهری دارد که از دل می‌بٙرٙد غم را اگر تشنه میان حـجـرهٔ دربـسـته افـتادی به یاد جد خود با اشک بنشان آتش سٙم را شما رفتید و صدها سال لازم شد که بنویسند برای هـر جواب مسأله « الله أعـلـم» را |